اغلب ما وقتی برای اولین بار دختربچه ای را می بینیم به آنها میگویم که چه لباس زیبایی بر تن دارند یا چقدر موهایشان را قشنگ بسته اند.
به طور کلی نظری در مورد زیبایی، بدن، لباس یا ظاهر آنها میدهیم.
اما لیسا بلوم، نویسنده کتاب «فکر کنید! صحبتی با زنان برای اینکه در دنیای احمقها، باهوش باقی بمانند» میگوید که سوالاتی از این قبیل باعث میشود که دختر کوچولوها فکر کنند که مهمترین چیز در مورد آنها ظاهرشان است.
بلوم پیشنهاد می کند که میشود بعد از اینکه به آنها گفت از دیدنشان خوشحال یا خوشوقتیم، میتوانیم از آنها بپرسیم چه کتابی میخوانند یا چه کتابهایی را دوست دارند. دوست دارند وقتی بزرگ شدند چه کاره شوند یا سوالاتی از این دست که نه بار جنسیتی داشته باشند و نه به آنها القا کنند که ظاهرشان مهمترین خصوصیت آنهاست.
به عنوان مثال در برخورد با کودکان چه پسر و چه دختر سعی کنیم ازشون تعریف های ظاهری نکنیم" چه دختر یا پسر مهربونی، مودبی، خوبی و..."
خیلی جالبه که وقتی به بچه ها می گن چه لباس قشنگی داری، بچه هی سعی می کنه اون لباس رو بیشتر نشون بده. یا هرکسی از در وارد میشه میاد جلو . چانچه تازه وارد به این مساله توجه نکنه میگه " عمو یا خاله لباسمو دیدی؟! " از این دست برخوردها نشان می دهد که چقدر حرفهای ما روی عکس العمل بچه ها تاثیر می گذارد.