فرزندپروری شیرین
شیرین ترین لحظات عمر یه پدر و مادر، دیدن خنده های بچه شونه، اما گاهی با یه ناراحتی شیرینی ها رو به کام خودشون تلخ می کنند! امان از روزی که مادر و پدر دیگه فرصت جبران نداشته باشند! تقدیم به پدر و مادرهای عاشق و فرزندان شیرینی که آرزوی لبخند بر لبانشان ماندفرزندپروری شیرین
شیرین ترین لحظات عمر یه پدر و مادر، دیدن خنده های بچه شونه، اما گاهی با یه ناراحتی شیرینی ها رو به کام خودشون تلخ می کنند! امان از روزی که مادر و پدر دیگه فرصت جبران نداشته باشند! تقدیم به پدر و مادرهای عاشق و فرزندان شیرینی که آرزوی لبخند بر لبانشان مانددرباره من
روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
به کجا می روم ؟ آخر ننمایی وطنم
مرغ بال ملکوتم نیم از عالم خاک،
دو سه روزی قفسی ساخته اند از بدنم
من به خود نامدم این جا که به خود باز روم
آن که آورد مرا باز برد در وطنم
ادامه...
چگونه والدین به اضطراب امتحان می افزایند
والدین می توانند به اضطراب امتحان ریاضی و عملکرد ضعیف در آن دامن زنند. ما اغلب به اهمیت نگرش والدین در پیشرفت تحصیلی کودکان فکر نمی کنیم.اما تحقیقی نشان می دهد که کودکان پیام های والدین مانند "من ریاضی دوست ندارم" یا "این مسئله ها من رو عصبی می کنند" را می گیرند و این روی موفقیت آن ها اثر می گذارد. به علاوه کودکان والدینی که اضطراب ریاضی داشتند در طول سال تحصیلی کمتر ریاضیات یاد گرفتند و آن هایی که والدینشان مدام در انجام تکالیف ریاضی کمکشان می کردند، اضطراب ریاضی بیشتری داشتند.
رابطه ی میان اضطراب ریاضی در فرزندان و والدین بیشتر مربوط به نگرش است تا مسائل ژنتیکی. اگرچه ممکن است عامل ژنتیکی در اضطراب ریاضی دخیل باشد، اضطراب ریاضی والدین تنها وقتی بر فرزندان اثر داشت که دائمأ در تکالیف آن ها کمک می کردند. بر اساس این واقعیت نیاز به مداخلاتی مبتنی بر کاهش اضطراب ریاضی والدین و سامان دهی به مهارت های آن ها در کمک به تکالیف فرزندان احساس می شود.
نتیجه ی اخلاقی این حقیق اینو میگه که والدین عزیز ابتدا اجازه بدین خود فرزندتون به حل سوالات و مسائل ریاضی بپردازد و از اضطراب وارد کردن به او جلوگیری کنید!! درنهایت درصورتی که در برخی از مسائل مشکل داشت شما میتوانید او را راهنمایی کنید
البته فراموش نشه که گفتم راهنمایی نه حل مسئله
منبع:
http://health.usnews.com/health-news/articles/2015/08/28/how-parents-add-to-math-anxiety
نوجوانان نمی توانند با پول برای خود عزت نفس بخرند
منبع: برگرفته از سایت کتابخانه علمی زاگرس
http://health.usnews.com/health-news/articles/2015/09/11/money-doesnt-buy-tweeners-self-esteem
چرا کودکم انگشت می مکد؟ سبب شناسی و درمان
«مکیدن شست» یا انگشت، یکى از عادات رایج دوران کودکى است. این رفتار براى کودکانخردسال کاملاً طبیعى و عادى است، ولى اگر بعد از 6 سالگى باز هم کودک مبادرت به مکیدن شست کند، نیاز به درمان و رسیدگى دارد، زیرا موجب به هم ریختگى ردیف دندان ها، فک و آرواره مى شود.
پژوهش ها نشان مى دهند حدود 75 درصد کودکان خردسال (تا یک سالگى) مُشت یا انگشتان خود را در دهان مى گذارند و مى مکند. انجام این کار براى این گروه سنى از کودکان آرامش بخش، سرگرم کننده و لذت بخش است. به طور معمول، کودکان زمانى مبادرت به مکیدن انگشت خود مى کنند که یا خسته اند، یا ناراحت اند و یا حوصله شان سر رفته است.
علت مکیدن شست
انگشت مکیدن طبیعى ترین پاسخ کودک هنگام رویارویى با فشار روانى، اضطراب و مشکلات هیجانى - امنیتى است. روان شناسان معتقدند براى درمان این رفتار در کودکان زیر 6-5 سال نباید عجله کرد، زیرا بسیارى از این گونه عادت ها به تدریج و با افزایش سن کودک کاهش مى یابند و به کلى از بین مى روند.
اما اگر کودک 7 ساله اى نتواند این عادت خود را ترک کند، والدین و اطرافیان او باید درصدد درمان او برآیند، زیرا ترک چنین عاداتى در سال هاى بعد (نوجوانى) بسیار دشوارتر مى شود. در صورتى این عادت را در زمره اختلال بررسى مى کنند که تا سنین 16-12 ادامه داشته باشد. مطالعات نشان مى دهند که در حدود 15 درصد کودکانى که از 5 سالگى به بعد انگشت خود را مى مکند، دچار مشکلات عاطفى - هیجانى ناشى از ورود به مدرسه و دوره پیش دبستانى هستند. بیشتر این کودکان شدیداً به پدر و مادر و اطرافیان شان وابسته و متکى هستند.
زمانى که کودک سعى مى کند رفتار مکیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال کنند و با حمایت ها و تشویق هاى خود او را کمک و یارى نمایند. حمایت روانى براى کودک امنیت پدید مى آورد و باعث مى شود که کودک در ناملایمات و سختى ها از خود مقاومت بیشترى نشان دهد.
شیوه هاى درمان
بهترین زمان براى ترک عادات و مشکلات رفتارى کودکان (و از جمله مکیدن انگشت) هنگامى است که خانواده (والدین کودک و اعضاى خانواده) تغییر و تحولى در پیش رو نداشته باشند و در آرامش خاطر به سر برند. مثلاً قصد تغییر منزل، تغییر مهد (یا مدرسه)، تولد نوزاد جدید، مسافرت، متارکه، فوت اقوام و... را نداشته باشند.
یکى از ساده ترین روش هاى رفتار درمانى که بیشتر پدر و مادر و مربیان نزدیک کودک مى توانند با استفاده از آن عادت مکیدن شست در کودکشان را کاهش دهند، آن است که ابتدا یک ماه درباره موضوع و علت قطع این عادت با کودک صحبت کنند. سپس نمودارى از پیشرفت کودک تهیه کنند و به وسیله چسباندن عکس هاى عروسکى، ستاره ها و کارت هاى آفرین بر روى آن، روند بهبودى کودک را نشان دهند. خوب است که این نمودار بر روى دیوارى در دسترس کودک قرار گیرد و والدین از خود او براى چسباندن برچسب ها کمک بگیرند. در مرحله بعد، سعى کنند پایان هر هفته پاداش و جایزه اى براى ترک این عادت به کودک بدهند. جایزه مى تواند رفتن به پارک، تماشاى فیلم مورد علاقه کودک، یا بازى کردن با کودک باشد. در نظر داشته باشید ترک عادت در صورتى که کودک با شما همکارى و همراهى نماید، بسیار آسان تر و راحت تر است. شما مى توانید از نظرات کودک در این ضمن استفاده کنید و به او اجازه دهید که برچسب ها، ستاره ها و یا حتى نوع جایزه اش را خودش انتخاب کند.
روش دیگرى که براى ترک مکیدن انگشت (شست) به کار مى رود آن است که در طول روز ماده اى تلخ (البته بهداشتى ) به نوک انگشت کودک مى مالند تا کودک از به دهان گذاشتن انگشتش امتناع ورزد، و در طول شب نیز دستکش یا جورابى تمیز به دست هاى کودک مى کنند، تا مانع از این کار کودک شوند.
زمانى که کودک سعى مى کند رفتار مکیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال کنند و با حمایت ها و تشویق هاى خود او را کمک و یارى نمایند. حمایت روانى براى کودک امنیت پدید مى آورد و باعث مى شود که کودک در ناملایمات و سختى ها از خود مقاومت بیشترى نشان دهد. مثلاً والدین مى توانند با کودک بازى کنند، براى او کتاب بخوانند، با یکدیگر کاردستى بسازند و... . در این زمینه پدر و مادر مى توانند با ذوق و خلاقیت خود فرآیند ترک عادت را براى کودکشان هرچه آسان تر و راحت تر کنند. گروهى از والدین سعى مى کنند با تذکرهاى پى در پى خود این عادت را از سر کودک بیندازند. در حالى که براى حذف عاداتى مثل مکیدن شست باید ابتدا علت اصلى این رفتار را پیدا کرد و آن گاه با از بین بردن آن درصدد بهبودى کودک برآمد. در موارد بسیارى، مکیدن انگشتان ناشى از نیاز کودک به آرامش و امنیت است. بدین منظور پدر و مادر و مربیان کودک مى توانند با استفاده از روش هاى زیر به کودک کمک نمایند تا بر این مشکل خود غلبه کند.
- هیچ گاه سعى نکنید براى ترک عادت کودک بر او فشار آورید، زیرا ممکن است موجب تقویت و تشدید عادت در او شود.
- به کودک کمک کنید تا روش هاى مقابله با تنش ها و فشارهاى روانى را یاد بگیرد، مثلاً با شما صحبت کند، به ورزش بپردازد، با دوستش صحبت کند، نقاشی بکشد و...
- سعى کنید دست هاى کودک را به نوعى مشغول نگه دارید. ( نقاشى بکشد، کاردستى بسازد، مجسمه هاى سفالى درست کند و....)
- شنیدن داستانى شیرین، ماجرایى افسانه اى و خاطره اى از دوران کودکى، موجب تسلى و آرامش خاطر کودک هنگام خواب مى شود.
- تماس بدنى (مثل نوازش کردن) موجب آرامش، امنیت و آسودگى کودک مى شود و او را از اضطراب و نگرانى رها مى سازد. سعى نکنید با مسخره کردن و شرمنده کردن کودک او را مجبور به ترک عادت کنید، زیرا این گونه رفتارها موجب خودکم بینى و احساس بى ارزشى در کودک مى شود.
- سعى کنید عواملى را که موجب آزار روحى کودک مى شود، از بین ببرید.
- زمانى که کودک انگشتش را مى مکد، با او بازى نکنید، او را بغل نگیرید و به او توجه نکنید. اما زمانى که انگشتش را از دهانش درآورد، به او توجه کنید و او را نوازش کنید.
- انگشت مکیدن رفتارى ناخودآگاه است. پدر و مادر مى توانند با اشاره اى کوچک، کودک را نسبت به این حرکت خود آگاه کنند.
- زمانى که کودک انگشتش را مى مکد، او را جلوى آیینه ببرید.
- سعى کنید هیچ گاه دچار احساس ناکامى و شکست نشوید، زیرا این رویه را به فرزندتان نیز منتقل خواهید کرد.
- روش هاى آرام سازى عضلانى را با کودک تمرین کنید: تمرین هاى یوگا (تمرین هاى تخلیه هیجانى و شیوه درست نفس کشیدن)، تمرین آرام سازى، تنفس هاى عمیق و تمرین هاى رهاسازى عضلات
راه های تقویت مغز کودک
لازم نیست کار زیادی کنید تا کودک باهوش و ناقلایی تربیت نمایید؛ کافی است برای تقویت مغز فرزندتان این فعالیت را روزانه انجام دهید
نوزادان در طول 12 ماه اول زندگیشان، تقریباً بدون هیچ وقفه ای اطلاعات را جذب می کنند، به کاوش می پردازند و آزمایش می کنند - و در این فرآیند، رابط های عصبی مورد نیاز یک عمر آموزش و یادگیری خود را می سازند. برای برانگیختن ذهن خود در طول این فرایند به چه گردش های علمی و اسباب بازی هایی نیاز دارد؟ خوشبختانه دقیقاً هیچ چیزی. بیشترین روزهای خسته کننده او دیگر به طور طبیعی با فرصت های تقویت کننده ذهن او پر شده اند.
سوزان هیم، نویسنده کتابِ تقویت قدرت مغز نوزاد شما، می گوید: "نیازی به ویدئوها، فلش کارت های خاص یا کلاس های گران قیمت ندارید. در صورت تحریک ذهن او، تقریباً هر کاری که با کودکتان انجام می دهید می تواند زمان آموزش او محسوب شود."
ذهن خواب آلوده او را بیدار کنید
شاید نوزادتان شما را همین چند ساعت پیش دیده باشد (آه!)، اما باز هم همین که دوباره در مقابل او ظاهر می شوید، هیجان زده می شود. دکتر جیل استمنویسنده کتاب باهوش از روز اول می گوید: "نوزادان نیاز دارند که پیوسته و به طور قابل پیش بینی همان چهره را ببینند؛ این مسأله به سیم کشی کردن سیستم توجه شان کمک می کند."
بر لبان او لبخند زیبایی بنشانید
مغز نوزادتان مجهز به نورون های بازتاب کننده است، سلول های ویژه ای که به او در مشاهده کردن و سپس تقلید از آنچه که انجام می دهید کمک می کند. یکی از اولین پیروزی های او لبخند زدن به شما در پاسخ به لبخندتان است.
آواز بخوانید
او در 3 ماهگی دوست دارد به لب ها، زبان و دندان هایتان توجه کند. وقتی شعر "پاشو پاشو کوچولو" را برایش می خوانید، به او نشان می دهید که کلمات چگونه تشکیل می شوند- یک روز خودش می تواند آن را بخواند.
بازی"حدس بزن چی دارم" را انجام دهید
یک حیوان پارچه ای را داخل پتو بپیچید و او را تشویق به کشف کردن آن کنید: "این چیه؟ نرمه" در حالی که نگاه او به پتو است شیئ پنهان شده را بیرون بیاورید: "دالی!" زرافه است!" این بازی نه تنها به او می آموزد که حواس خاصی را کنار هم قرار دهد بلکه توجه مشترک (یعنی نگاه کردن به همان چیزی که شما به آن نگاه می کنید) مرحله شناختی بسیار مهم و برجسته ای است.
بیایید بازی کنیم
از نظر کوچولویتان هر شیئی می تواند آزمایشی علمی باشد. در مطالعه ای جدید در دانشگاه تولان، کودکان 6 و 10 ماهه با مکعب های سخت یا نرم روی سطوح مختلف بازی کردند. کودکان بزرگتر خیلی زود متوجه شدند که مکعب های سخت در طول یک سینی پلاستیکی صیقلی سریع تر حرکت می کنند و تمام نوزادان دریافتند که بلند ترین صدا ها از کوبیدن مکعب سخت به روی سطح سخت تولید می شود (که این کار را چندین بار تکرار کردند). اشیائی را که برای کودک تان خطری ندارند، در جعبه اسباب بازی اش بیاندازید.
تحویل بدهید
هرچیزی از جوراب گرفته تا کلید ماشین، او را با بافت ها، ابعاد و وزن های مختلف آشنا می کند. کاوش اقلام مختلف درک نوزادتان از چگونگی تفاوت اشیاء را افزایش می دهد.
به او کمک کنید باعث رویداد چیزی شود
همین که نوزادتان می بیند که فشار دادن دکمه عروسک المو باعث خنده او می شود متوجه می شود که سایر دکمه ها نیز می توانند نتیجه جالبی داشته باشند- فرایندی که روانشناسان آن را "فرآیند انتقال" می نامند. پس موبایل قدیمی تان را به او بدهید و فشار دادن دکمه ها را تماشا کنید.
یک ایستگاه طبل زنی خلق کنید
ظرف خالی غذای نشاسته ای، یک کاسه فلزی، و قاشق های چوبی، صدای تلق تلق خوشایندی را برایش تولید می کنند- یک لذتِ فوری که او را به ادامه نواختن آن تشویق می کند.
کارهای خانه را باهم تقسیم کنید
شاید تمایل داشته باشید وقتی که نوزادتان چرت زده است کارهای خانه از قبیل شستن لباس ها را انجام بدهید اما او دوست دارد شما را در حین کار کردن تماشا کند. امیلی باشنل، روانشناس رشد دانشگاه تافتس می گوید: "برخی این را تئوری یادگیری آنی تنبل ها می نامند- یعنی نوزادان تنها از طریق مشاهده کردن چیزهای زیادی می آموزند. "
بیشتر از معمول واکنش نشان دهید
اگر دوست دارید که کوچولویتان با حوله، دالی موشه بازی کند، شاد باشید و بخندید تا تمایل به ادامه دادن آن داشته باشد. نوزادان با مشاهده نتیجه، بیشتر تمایل به تکرار آن دارند.
مربی او باشید
باشنل می گوید: "در صورتی که خود نوزاد فرصت انجام کاری را داشته باشد دانش او تقویت می شود . بنابراین وقتی چیزی را که روی زمین ریخته شده پاک می کنید، سعی کنید دست نوزادتان را روی دست خودتان قرار دهید تا بتواند این لحظه را حس کند. سپس می توانید یک دستمال تمیز به او بدهید، بگذارید اشتیاق خود را نشان دهد.
سخت نگیرید
از این که وقتی روزنامه و مجله می خوانید یا فقط استراحت می کنید نوزادتان نزدیک تان بی کار بماند، عذاب وجدان نداشته باشید.استم می گوید: "بسیاری از افراد تصور می کنند که باید تمام روز به تحریک مغز نوزادشان بپردازند. اما مغز نوزاد تان برای این که تمام این اطلاعات جدید را پردازش کند نیاز به فرصت دارد."با نشان دادن علائمی حاکی از این که دیگر کافی است – برای مثال نق زدن و روبرگرداندن از شما- درواقع می خواهد بگوید: "مغزم پر شده" فعلاً او را به حال خودش بگذارید .
هیچ کاری انجام ندهید
در طول زمان خاموشی (استراحتِ) مغز اسباب بازی ها و آواز ها را کنار بگذارید و اجازه بدهید تا کودکتان دنیا را با سرعت خودش جذب کند.
به دامان طبیعت بروید
در یک روز آفتابی به حیاط خلوتتان بروید. در آن جا نوزادتان چیزهای زیادی برای تماشا کردن دارد و صداها، برای مثال صدای پرندگان و صدای رقص برگ ها در وزش باد به او آرامش می دهد.
یک کتاب مقوایی بردارید
نوزادتان بیشتر به جویدن برگه ها علاقه دارد تا خواندن داستان موش و گربه. اما فقط شنیدن ملودی زبان دایره لغات او را افزایش داده و به او کمک می کند تا کلمات را به معنایشان ارتباط دهد.
میان کلمات روابطی ایجاد کنید
مطالعه ای جدید نشان داد که نوزادان در 18 ماهگی کلمات کتابی را که برایشان می خوانید، روی هم انباشته می کنند. می توانید با بردن کتاب "جوجه اردک هایم را ندیدی؟" به کنار حوضچه اردک ها و یا گفتن شب بخیر به ماه بعد از تعریف داستانش، آن چه را که از کتاب ها می آموزد تقویت کنید.
عاطفی شوید
وقتی وانمود می کنید که به همراه کودک درون کتاب گریه می کنید، نه تنها کتاب خوانی را برایش جالب تر می کنید، بلکه به کودکتان کمک می کنید تا بفهمد که کلمات و احساسات در کجا با هم تلاقی دارند. (آماده باشید: شاید او هم برای همدردی شروع به گریه کردن کند).
داستان ها را شخصی کنید
عکس های نوزادتان را در آلبوم قرار داده و یک داستان از خودتان ببافید تا این عکس ها را همراهی کنند، برای مثال: " یکی بود، یکی نبود، یک دختر کوچولویی بود که از هویج بدش می آمد"، چهره های آشنا او را جذب خواهند کرد.
بیایید صادق باشیم: علی رغم توصیه های زیادی که تماشای تلویزیون را برای نوزادان ممنوع می کنند، اکثر نوزادان حداقل یک نگاه اجمالی به آن می اندازند. دکتر جودی دی لوچ، استاد روانشناسی دانشگاه ویرجینیا می گوید: "قرار دادن نوزادتان در محیطی امن در مقابل تلویزیون به مدت 15 تا 30 دقیقه ایرادی ندارد. آنچه که زیان بخش است این است که او را به مدتی طولانی مقابل تلویزیون پارک کنید. به علاوه می توانید زمان تماشای تلویزیون را برایش تبدیل به زمان مفیدی کنید.
تاثیر آموزش را بیشتر کنید
دی لوچدر مطالعه ای به این نتیجه رسید که تماشای یک فیلم آموزشی، 5 بار در هفته، و درطول یک ماه، دامنه لغات کودکان 12 ماهه را افزایش نداد. پس چه چیزی در این امر مؤثر است؟ آموزش فعالانه لغات جدید از سوی والدین! بنابراین آنچه را که در تلویزیون می بیند منعکس کنید.
برنامه زنده را اجرا کنید
پاسخ دادن با صدای بلند به سؤالات برنامه کودک شاید احمقانه به نظر برسد؛ اما کارهای غریب و خنده دار شما برای نوزادتان بسیار جالب تر از صفحه تلویزیون است.
در حمام شالاپ شلوپ کنید
مطالعه ای جدید از دانشگاه نورث وسترن نشان می دهد که حتی کودکان 5 ماهه تفاوت میان مایعات و جامدات را می دانند- برای کشف خواص علمی قابلیت شالاپ شلوپ و ریزش آب چه جایی بهتر از حمام؟
وان او را پر از اسباب بازی معلق کنید
وان نوزاد بزرگتر را پر از فنجان مدرج و ظرف ماست کنید تا ببیند وقتی که فنجانش روی آب معلق می ماند چه اتفاقی می افتد.
رنگارنگ کنید
یک بطری پلاستیکی آب را پر کنید، سپس چند قطره رنگ غذا به آن اضافه کنید. در آن را ببندید و اجازه بدهید تا آن را تکان داده و بلرزاند و حرکت موج دار آب را به طور مشخص ببیند.
در تحقیق دانشگاه اوسلو نوروژ در سال 2008، نوزادان 12 ماهه با دیدن فردی که یک قاشق موز را پشت دست فرد دیگری ریخت، تعجب کردند. نوزادان آماده الگوبرداری هستند به همین دلیل خیلی زود متوجه تفاوت ها می شوند.
کارهای خنده دار و احمقانه انجام دهید
وانمود کنید که دارید سس سیب را به سمت گوش نوزادتان می برید یا خودتان دارید شیشه شیرش را می مکید و منتظر خنده او باشید هرچه کودک تان بزگتر می شود خنده هایش نیز بزرگتر شوند: نوزادان 6 ماهه متوجه می شوند اما تا 12 ماهگی متوجه خنده دارد بودن یک کار عجیب نمی شوند.
گلچین کنید
گلچین کردن نخود فرنگی های بخار پز شده یا قطعات چی پف از داخل فنجان مهارت های حرکتی ظریف نوزادتان را تقویت می کند- و وقتی آن را کنار صندلی بلندش به زمین می اندازد، به خودتان یادآوری کنید که فقط می خواهد رابطه علت و معلولی را کشف می کند.
بگویید شب بخیر
مغز نوزادتان در حین خواب کارهای سنگین را انجام می دهد، یعنی تمام اطلاعاتش را در مکان های منطقی ذخیره می کند. دلیل عمده چرت زدن نوزادان به همین مسأله مربوط می شود. زیرا چیزهای بسیار زیادی وجود دارند که باید پردازش شوند!
بخوانید و تکرار کنید
از همان اوایل سعی کنید یک داستان را پی در پی برایش تکرار کنید. شاید از این تکرار خسته شوید اما احتمالاً برای نوزادتان آرامش بخش خواهد بود.این تکرار به نورون های مغز کمک می کند تا رابط های مهمی را بسازند. به زودی نوزادتان خواهان داستان های جدید خواهد شد.
او را در رختخواب قرار داده و شب بخیر بگویید
صبح با نیروی تازه و سرحال از خواب بیدار می شود و آماده یادگیری مجدد است.
چطور توجه کودک بیش فعالم را افزایش دهم؟
1- عوامل حواس پرت کن را از دامنه ی شنیداری، دیداری و لمسی کودک دور نگه دارید.
2- مطمئن شوید که تکالیفی را به کودک یاد می دهید در سطح شناختی اوست: به خاطر داشته باشید هرچه کمتر بهتر!
3- قبل از انجام فعالیت هایی مانند مشق نوشتن، که به تمرکز شناختی زیادی احتیاج دارند، ترتیبی دهید که کودک پنج دقیقه به فعالیت بدنی بپردازد. گل بازی، مجسمه سازی، فشار دادن اسباب بازی ها یا حرکات کششی در این زمینه می تواند مفید باشد.
4- با توضیح دادن یا بیان کردن کاری که کودک در حال انجام آن است، توالی فعالیت های او را به صورت کلامی طبقه بندی کنید.
5- وقتی کودک درگیر یک فعالیت می شود، درمورد اینکه چقدر خوب روی تکلیف تمرکز دارد، به او پسخوراند مثبت دهید.
6- استراحت کردن درمیان فعالیت ها را با کودک تمرین کنید: استراحت به کودک شما کمک می کند تا دچار اضافه بار نشود و کارهایی که تا حالا انجام نداده و کارهایی که بعدا باید انجام دهد، را مرور کند.
7- میان وعده هایی به کودک بدهید که شامل غذاهایی با بافت سفت و ترد هستند ( هویج، سیب، چوب شور، برنج پفی و مانند آن ).
8- وقتی می خواهید کودک به شما گوش کند، به شیوه ی تلگرافی با او صحبت کنید: دستورات کوتاه و پیام های خلاصه. برای اینکه توجه او به شما جلب شود، دستتان را روی شانه ی او بگذارید و از او بخواهید که به شما نگاه کند. هربار بیش از یک پیام به او ندهید!
9- برای انجام فعالیت های روزانه از تابلوی تصویری استفاده کنید که فعالیت های روزانه ی کودک را به صورت تصویری به کودک نشان دهد و او پس از اجرای هرکدام آنها را علامت گذاری کند.
10- ترتیب کارها از ساده به پیچیده باشد . وقتی کودک کارها را انجام داد و در نمودار علامت زد، او را تشویق کنید.