کمبود برخی مواد مغذی از مهمترین دلایل بروز افسردگی

کارشناس تغذیه و رژیم درمانی گفت: یکی از مهمترین دلایل بروز ضعف، خستگی، بی حالی و افسردگی، کمبود برخی مواد مغذی است.
سمیه صمدی در گفت وگو با (ایسنا) ، اظهار داشت: یکی از مهمترین دلایل بروز ضعف، خستگی، بی حالی*، افسردگی، عدم تمرکز، ناتوانی در به یاد آوردن مطالب، بی حالی و زودرنجی کمبود برخی مواد مغذی است.
وی با بیان اینکه این کمبودها به دو دلیل در دانش آموزان مشاهده می شود، گفت: نداشتن اطلاع کافی از رعایت یک رژیم غذایی صحیح، فشارها و استرسهای روحی است که می*تواند سبب عدم جذب یا از بین رفتن برخی از مواد مغذی در بدن شود.
کارشناس تغذیه و رژیم درمانی یادآور شد: ویتامین ها و مواد معدنی می تواند تاثیر مناسبی بر روی روند ساخت و ساز بدن، خون رسانی، عملکرد بهتر سلولهای مغزی و بهبود توانایی های ذهنی دانش آموزان داشته باشد.
صمدی با تاکید بر اینکه استفاده از ویتامین ها و مواد مغذی به منظور دستیابی به بالاترین میزان هوشیاری، حافظه و یادگیری است، افزود: پیروی از یک برنامه مدون رژیم غذایی می*تواند با بهبود عملکرد مغز و ذهن، جلوگیری از خستگی و تقویت روحیه رتبه برتری در کنکور نصیب افراد شود.
وی افزود: ویتامین*های گروه b ، e ، c ، آهن، روی، منیزیم و برخی از اسیدهای آمینه می توانند در این زمینه افراد را یاری کنند.
کارشناس تغذیه و رژیم درمانی تصریح کرد: غذاهای مفید و لازم برای تقویت فکر و ذهن شامل آجیل، جگر، تخم مرغ، ماهی با سبزیجات، گوشت گوسفند، بوقلمون، موز، خرمای خشک، انجیر، آلو، لیمو، سیب، گریپ فروت، انواع سبزی*ها، گوجه فرنگی، سیب زمینی و کلم بروکلی است.

چه رهنمودهایی برای جلوگیری از میزان پرخاشگری دارید؟

دراین مورد بیشترین توصیه را باید به والدین داشت زیرا برخورد صحیح والدین با نوجوان و افزایش اعتماد به نفس وی باعث می شود در محیط مدرسه نوجوان قوی تر و متناسب تر برخورد کند. همچنین در شرایطی که دچار پرخاشگری شده نخستین توصیه بازسازی روابط خانوادگی است یعنی رفتارهایی توأم با پذیرش نوجوان، یادآوری نکات مثبت او، کنترل و نظارت بموقع و مناسب، انجام فعالیتهای مشترک خانوادگی ( بازی های دسته جمعی خانوادگی را در قسمت بازی درمانی جستجو کنید)، فعالیتی تفریحی و ورزشی برای نوجوان در کاهش ناسازگاری و تنش او بسیار کارساز است.آگاهی والدین از روشهای انضباطی اشتباه است چون روش*های انضباطی نادرست موجب بروز رفتارهای پرخاشگرانه می*شود. روشهایی مثل توجه والدین به رفتارهای نادرست و برخورد غلط، نظارت ضعیف داشتن، استفاده از مجازات و تنبیه و ایجاد ترس و اضطراب از شیوه های اشتباه انضباطی است که نوجوان را به سمت پرخاشگری سوق می*دهد. والدین باید افکار منفی خود را تغییر بدهند برخی از آنها به اشتباه تصور می*کنند فرزندان مسبب مشکلات خانوادگی هستند یا عنوان می*کنند ما با فرزند خود مشکلات زیادی داریم.این گونه افکار منفی به طور ناخودآگاه باعث طرد نوجوان و افزایش خشم او می*شود. برای کنترل خشم فرزندان باید رابطه محبت آمیز داشت و انتظارات و توقعات را کاهش داد.همچنین والدین باید نقش واقعی نوجوان را از او انتظار داشته باشند و نخواهند که در نقش والدین رفتار کنند. باید دقت شود که آنها در گذر از کودکی به بزرگسالی هستند پس افراط و تفریط صورت نگیرد. در محیطهای آموزشی مانند مدارس باید در افزایش و کاهش پرخاشگری دقت داشته باشند. پذیرش نوجوان توسط معلمان و همکلاسیان نیز حائز اهمیت است. در این دوران اغلب خانواده*ها بدون آگاهی از نیاز نوجوان او را از لحاظ ارتباطی بشدت محدود می*کنند و باعث می*شود نوجوان به صورت افراطی و پنهانی وارد گروه*های دوستی نامناسب شود.

پرخاشگری چگونه زندگی نوجوان را تحت*الشعاع قرار می*دهد؟
پرخاشگری نوجوان یک سری عوارض جسمانی و روانی دارد. همچنین عوارض روانی، خیالپردازی های غیرواقعی، احساس گناه، بی عدالتی و طردشدگی است که همه آنها در اثر خشم به وجود می آید. باعث می شود فرد ارتباطات خود را با محیط، خانواده و دوستان را مشکل ببیند. آنها به تدریج احساس انزوا می*کنند و نمی*توانند ارتباط خوبی با اطرافیان برقرار کنند. در نتیجه نوجوان از خانواده و محیط آموزشی دور می*شود.

چه تکنیک هایی را در این خصوص پیشنهاد می دهید؟
تشویق نوجوانان به انجام فعالیت*های فرهنگی، اجتماعی و ورزشی. تشویق آنها به پیشرفت تحصیلی، بازسازی شیوه گفتوگو با نوجوان در کنترل خشم و کاهش آن کمک کننده است. والدین باید با نوجوانان خود به خوبی صحبت کنند و او را مورد قضاوت قرار ندهند. همچنین باید در محیط تغییرات مثبت ایجاد شود. سعی شود نوجوان بتواند موقعیت و شرایط خود را درک کند. پذیرش مثبت نسبت به نوجوان خود داشته باشند. توانایی حل مسئله، کنترل اضطراب و پرخاشگری را به نوجوان یاد بدهند. اگر خشم در محیط خانه وجود داشته باشد والدین آن را در مرحله اول حل کنند.

علایم کودکان بیش فعال

رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران گفت: پرتحرکی، پرحرفی ،بیقراری و در عین حال کم تمرکزی، کم دقتی و بی*توجهی نسبت به مسائل درسی و کم صبری و کم تحمل بودن نشانه بیش فعالی کودکان است.

مهدی تهرانی دوست در گفت وگو با فارس، اظهار داشت: بیش*فعالی یکی از مشکلات کودکان است که تا سنین نوجوانی و گاهی بزرگسالی ادامه پیدا می کند.

رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران ادامه داد: در مواجهه با بیش*فعالی ما با علائمی مواجهیم که در سنین قبل از دبستان به صورت پرتحرکی، پرحرفی ،بیقراری و در عین حال کم*تمرکزی، کم*دقتی و بی*توجهی نسبت به مسائل درسی و انجام کارهای درسی بروز پیدا می*کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران تصریح کرد: یکی دیگر از علائم بیش*فعالی می*تواند کم صبری و کم تحمل بودن این کودکان باشد که در مقابل انجام کارها قبل از اینکه فکر کنند عمل می*کنند و به همین خاطر کارهای آنها با اشتباهات بیشتری همراه است.

فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان ادامه داد: این کودکان علی*رغم آنکه از هوش مناسبی برخوردارند از نظر تحصیل دچار مشکل می*شوند چرا که توجه آنها به کلاس درس کم است و برای درس خواندن هم علاقه چندانی نشان نمی*دهند. از توانشان برای درس خواندن استفاده نمی*کنند و در سالهای بالاتر و در رده*های راهنمایی و دبیرستان با مشکلات تحصیلی مواجه خواهند شد.

رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران افزود: این دسته از کودکان در ارتباط با بچه*های هم سن و سال خود نیز مشکلاتی از نظر ارتباطی پیدا می*کنند چرا که رفتار*های بچه*های دیگر را نمی*توانند تحمل کنند و از طرفی همسالان آنان نیز نمی*توانند آنها را تحمل کنند و در نتیجه بچه*های بیش*فعال دوستان صمیمی کمتری خواهند داشت.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران به خانواده ها پیشنهاد کرد: در ارتباط با این دسته از کودکان، توجه بیشتری به آنها داشته باشند چرا که دیده شده بعضی از خانواده ها علیرغم وجود این مشکل، آن را به حساب شیطنت و بازیگوشی کودک می گذارند و تصور می کنند که با بزرگ شدن کودک،بیش فعالی او حل می شود و به این نکته توجه نمی*کنند که این فرزند دچار مشکلات درسی و ارتباطی می شود.

تهرانی دوست، به زمان و نحوه تشخیص درست این اختلال اشاره داشت و افزود: خانواده ها در مواجهه با این اختلال، باید کودک را نزد روانپزشک برده تا مشکل کودک ارزیابی شود و این اختلال درمان شود.

رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران ادامه داد: بیش*فعالی را میتوان هم درمان دارویی کرد و هم درمان رفتاری.عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران تصریح کرد: داروی مناسب برای درمان این اختلال داروی ریتالین است که خوشبختانه در کشور وجود دارد و داروی مناسبی برای درمان بیش فعالی است.

وی افزود: علاوه بر درمان دارویی، یکسری آموزش*های رفتاری نیز به خانواده*ها داده می*شود تا بدانند که چگونه با کودک رفتار کنند تا مشکلاتشان را کنترل کنند.رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران به خانواده*ها توصیه کرد که نگران درمان دارویی فرزند خود نباشند.

فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان افزود: متأسفانه دیده شده که اخبار نادرستی از نظر علمی در رسانه ها منتشر میشود. مصرف داروی ریتالین را خطرآفرین دانسته و به ایجاد مشکلات جدی در کودکان مربوط می دانند.

تهرانی دوست تصریح کرد: سالهاست این دارو در تمام دنیا مصرف می*شود و توصیه اکید شده است که کودکان بیش*فعال با این دارو تحت درمان قرار بگیرند.

رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران، عدم درمان کودکان بیش*فعال را به ایجاد مشکلات جدی برای کودک و خانواده* مربوط دانست و افزود: در درمان اختلال بیش*فعالی، جای هیچ نگرانی نیست و خانواده*ها بدانند که با درمان دارویی و رفتاری میتوان این اختلال را کنترل کرد

چگونه با رفتــــارهای ناسازگارانه فـــــرزندان برخورد کنیم ؟

اگر خود تحت فشارهای روانی ناشی از زندگی و کار قرار داریم و نمی توانیم رفتار و گفتار خود را کنترل کنیم، بهتر است قبل از انجام هر کاری در مورد فرزند به فکر روشی برای کنترل فشارهای خود باشیم که تحقیقات نشان داده است اگر والدین بتوانند برخی رفتارهای خود را تغییر دهند فرمانبری کودک بیشتر خواهد شد. 
* افکار غلط و انحرافی درباره فرزند خود نداشته باشیم. مثلاً فرزندم این کار را می کند تا حرص مرا در بیاورد. یا او باعث تمام مشکلات در خانه است. چنین افکاری زمینه به وجود آمدن احساس بسیار بد را نسبت به فرزند مهیا می کند و یقیناً بر رفتار ما و او اثر منفی می گذارد. 
* از ارائه دستورات مبهم، کلی و تکراری اجتناب کنیم. مثلاً به جای این که بگوییم «خودت را جمع و جور کن» شفاف و مشخص بگوییم که از او چه می خواهیم مثلاً دوست دارم تا پنج دقیقه دیگر دفتر و کتاب هایت را از وسط اتاق جمع کنی. 
* به جای سخنرانی و بحث و جدل، کوتاه و مؤثر با لحنی محکم ولی در کمال آرامش به او گوشزد کنیم که رفتارش در ما چه تأثیری گذاشته و اگر از این رفتار خود دست برندارد چه عاقبتی در انتظار اوست. 
* به یاد داشته باشیم عاقبتی را برای او مشخص کنیم که شدنی و کوتاه مدت باشد. مثلاً نگوییم « برای همیشه ازاین خانه خواهم رفت» یا «حق نداری از این به بعد تلویزیون تماشا کنی» بهتر است بگوییم امروز از دیدن این برنامه محروم هستی و یا این هفته تو را به پارک نمی برم.

* انجام دادن خواسته هایمان را وظیفه او ندانیم بلکه بعد از انجام دادن دستوراتمان او را با کلام و هدایای مورد علاقه تشویق نماییم.

" مامان من میخوام ظرف ها رو بشورم خیلی خوشم میاد که توام کنارم باشی تا باهم بشوریم مثلا تو بشور و من آب بکشم"  بعد از انجام کارهایتان کودکتان را به یک بازی خانوادگی دعوت کنید مثل یه بازی مار و پله

* با مشارکت فرزندمان لیستی از مهمترین قوانین در خانه به ترتیب و همراه با روش انجام دقیق آن ها تهیه کرده و پس از مشخص کردن نوع محرومیت برای انجام ندادنشان، با قاطعیت اجرا کنیم. 
* عوامل مشکل ساز را شناسایی و در جهت رفع آنها اقدام نماییم.
* به نیازهای جسمی، عاطفی، روانی، اجتماعی، اقتصادی فرزندان بیشتر توجه کنیم.
* سعی کنیم فرصتی را ایجاد کنیم تا کودکان بتوانند نسبت به رفتارهای نامناسب خود فکر کنند.
* ارتباط خود را با مدرسه و مسؤولان بیش از پیش تقویت کنیم.
* ار تنبیه بدنی اکیداً خودداری نموده و در صورت نیاز از محروم سازی های کوتاه مدت استفاده کنیم.
* برای شنیدن مسائل و مشکلات فرزندان وقت گذاری کنیم.
* از ســــرزنش و تحقیر کردن و مقایسه فرزندان جداً خودداری کنیم.
علایم هشدار دهنده خشم را به فرزندان آموزش دهیم تا بتوانند خشم خود را بهتر کنترل کنند از جمله علایم : علایم جسمی مثل (افزایش ضربان قلب، سریع شدن تنفس، عرق کردن، سفت شدن عضلات ، داغ شدن بدن و ...) علایم فکری مثل (ازش متنفرم، می خوام بزنمش، داره به من زور میگه و ...) علایم رفتاری مثل (داد زدن، تهدید کردن، لرزیدن، لگد و کتک زدن، گریه کردن و ..) 
* روشهای آرامش دهی را به آنها آموزش دهیم از جمله :
- تنفس عمیق : یعنی دم عمیق با یک شماره و نگهداری هوا در شش ها تا چهار شماره و بعد بازدم آهسته با دو شماره
- تجسم : یک تصویر آرامش بخش مثلاً خود را شناور داخل یک قایق که به آرامی همراه امواج تکان می خورد تجسم کنید یا تصور یک ساعت شنی که عصبانیت مثل دانه های شن به آرامی از بدنش خارج می شود. 
- روش آدم آهنی و عروسک پارچه ای : از او می خواهیم مثل یک آدم آهنی عضلات خود را سفت کند و بعد از پانزده ثانیه عضلات خود را سفت کند و بعد از پانزده ثانیه عضلات خود را مثل یک عروسک پارچه ای شل کند. 
- حرف زدن های مثبت با خود : ولش کن، بی خیال، خونسرد باش، نمی گذارم مرا عصبانی کند و ... 
* یکی از دلایل عصبانیت و ناراحتی فرزندان این است که نمی توانند احساسات خود را به درستی بیان کنند، با کمک عکس و فیلم و نقاشی یا صورتک های کارتونی انواع احساسات مثل ( خشم، ترس، شادی و غم و....) را به آنها آموزش دهیم. 
* چون بسیار از ناسازگاری های کودکان به دلیل عدم آشنایی والدنی با مهارت های زندگی است توصیه می شود مهارت های ارتباطی مثل گوش دادن، ابراز وجود، حق مسأله و تصمیم گیری و دیگر مهارت های زندگی را خود بیاموزیم و به فرزندانمان نیز آموزش دهیم. migna.ir
* در مورد کودکان بیش فعال علاوه بر موارد فوق رعایت موارد زیر تأکید می شود: 
- دارو درمانی مستمر زیر نظر روانپزشک که ممکن است تا چند سال طول بکشد، چرا که با تشخیص و مراقبت درست اکثریت قریب به اتفاق آنان تا پایان دوره نوجوانی درمان می شوند. 
- تأمین خواب مناسب شبانه به هر طریق ممکن، حتی با اعلام خاموشی برای تمامی اعضای خانواده، مثلاً ساعت 9 شب.
- پرهیز از خوردن قند و شکر، نوشابه گازدار، کاکائو، چیپس، پفک و ... 
- آموزش والدین در زمینه شیوه برخورد با آنها و نحوی کمک کردن به فرزند بیش فعالشان در انجام کارهای روزانه.
(فرزندان ناسازگار/فرهنگ فرهی)

به پدران و مادرانی که کودک ناسازگار به معنای دقیق کلمه دارند توصیه می شود که مراحل زیر را گام به گام و با دقت طی نمایند:
1-هماهنگی کردن
2-صحبت کردن
3-هشدار دادن
4-محروم ساختن
5-تنبیه کردن
6-تکرار تنبیه(خسته سازی)
شرایط تنبیه بدنی:
الف): راههای دیگر طی شده باشد.
ب): تنبیه با خلاف تناسب داشته باشد
ج): از خشم و عصبانیت پرهیز گردد.
د):گفته شود که تنبیه برای رفتار ناسازگار است نه برای خود کودک. 
توضیح و تفسیر:
1- هماهنگی کردن: یعنی اینکه پدر و مادر برای به اجرا در آوردن مراحل شش گانه بالا خودشان با یکدیگر توافق و هماهنگی داشته باشند و رفتار و گفتار یکدیگر رانقض نکرده و کودک را دچار تضاد و سردرگمی نسازند. در خانواده هایی که پدر و مادر بزرگ نفوذ فوق العاده ای دارند، کار هماهنگی والدین سخت تر انجام خواهد شد و برای اینکه این مراحل به خوبی پیش رود لازم است که یا آنها نیز هماهنگ شوند و یا از مداخله در تربیت کودک ناسازگار، خود داری ورزند. 
2- صحبت کردن: صحبت کردن درباره ناسازگاری کودک می باید « احساسی » و دور از پند و اندرز باشد. نصیحت گویی غالبا" کلی گویی است و کودک از جملات احساسی و قابل لمس بهتر سود می جوید و آنها را بهتر می فهمد. مثلا" به جای این که گفته شود« تو نباید به کارد آشپزخانه دست بزنی»، بگوئیم « بیا ببین چقدر نوک این کارد تیز است، برای همین است که تو نباید به اون دست بزنی. اون دست تو رو می بره». 
3- هشدار دادن: در صورتی است که کودک از صحبت والدین بهره ای نمی برد و به اصطلاح حرف آنها را گوش نمی دهد و دوباره کارد را بر میدارد. در این مرحله به کودک چنین هشدار داده می شود:«اگه بخوای باز هم کارد را بر داری مامان ناچار میشه به تو سخت بگیره، ببین من با اینکه تو رو دوست دارم، این کارتو دوست ندارم». پدر یا مادر کارد را از دست کودک گرفته و آن را از دسترس کودک دور می کنند. 
4- محروم سازی: یعنی اینکه اگر کودک شروع به داد و فریاد کرد و رفتار ناسازگار به صورتهای گوناگون ابراز شد، لازم است او را از چیزی یا فعالیت مورد علاقه اش محروم ساخت. مثلا" در مورد ناسازگاری یاد شده می توان به کودک چنین گفت:
«اگه دوباره داد و فریاد راه بیندازی و کارد را بخوای دست بزنی، تورو نمی برم منزل خاله» یا «برو توی اتاقت و دو ساعت آنجا بمان»، یا«به جشن تولد دوستت نمی برمت»، یا « دوچرخه ات را یک هفته نمی تونی سوار بشی » و مانند آن. محروم سازی باید به فراخور سن کودک و با در نظر گرفتن اوضاع و احوال و شرایط خانوادگی و اجتماعی او انجام شود. 
5- تنبیه کردن: می تواند تحت شرایطی معین در خاموش سازی رفتار کودک موثر افتد و موجب تغییر رفتار او گردد. تنها پدر و مادر(خواه پدر و مادر طبیعی یا پدر و مادر خوانده) این حق را دارند که تنبیه بدنی را اعمال کنند. تنبیه بدنی تنها در شرایط خاصی که در بالا یاد شده است، می تواند مؤثر واقع شود وگرنه کودک احساس طرد شدگی کرده و از لحاظ عاطفی آشفته خواهد شد. این گونه تنبیه جنبه سمبولیک دارد و باید با کمال خونسردی، بدون خشم و با تناسب به سن و سال و قدرت بدنی کودک انجام شود. قبل از اعمال یا در زمان انجام و یا در پایان این مرحله، به کودک باید توضیح داد که: «این تنبیه برای رفتارت بوده نه برای خودت. خودتو دوست داریم اما رفتارتو دوست نداریم...». 
6- تکرار تنبیه یا«خسته سازی»: چنانچه پس از بکار بردن تنبیه باز هم کودک ناسازگاری را ادامه داد، یعنی باز هم خواست به میل خود رفتار کند و یا نشانه های ناسازگاری را ابراز داشت، مجددا" و به همان اندازه تنبیه را تکرار می کنیم. لازم است شرایط اجرای تنبیه رعایت گردد و زمانی که رفتار خاموش نشده و کودک تسلیم والدین و انضباط آنها نشده است، یعنی همان اندازه که رفتار او تکرار می شود، تنبیه نیز اجرا می گردد. والدین باید از خود مقاومت نشان دهند و روش خود را تغییر ندهند تا کودک احساس خستگی کرده و راهی جز تسلیم شدن نداشته باشد. فراموش نشود که هرگز نباید عصبانی شویم.
یاد آوری: در صورت بروز ناسازگاری در فروشگاهها، خیابان، در میهمانیها و مانند آن، والدین نباید روش خود را تعییر دهند، اما می توانند تکنیکهای مناسبی را به کار ببندند. برای مثال، می توان با کودک آهسته صحبت کرد یا تنبیه را در گوشه ای که دور از چشمان دیگران باشد، به اجرا در آورد.
(دکتر قاسم قاضی، مسئول مرکز مشاوره و روانشناسی)


نتیجه گیری:
یکی از مسائلی که در مقطع ابتدایی و دیگر مقاطع از اهمیت بالایی برخوردار است، داشتن مهارت اجتماعی  که باعث می شود فرد از لحاظ اجتماعی رفتار معقول داشته باشد. این مهارت ها آموختنی هستند.
مدرسه باید با تغییرات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در سطح ملی و بین المللی هم سو و هم جهت باشد در غیر این صورت، منسوخ خواهد شد و آموزش های غیر رسمی و فرا ملی جای آن را خواهد گرفت. آموزش در جهت تقویت رفتارهای عقلانی، حس هم دردی نسبت به انسانیت، تقویت احساس هویت ملی، پرهیز از قضاوت های قالبی و کلیشه ای، کسب تصویری واقعی از دنیای خارج و نهایتاً، آموزش جهانوندی در سه سطح شناختی، مهارتی و نگرشی باید صورت گیرد. تا افراد مهارت ارتباط جهانی را کسب کنند.



منابع:

آموزش و پرورش کودکان با نیازهای ویژه/ نوشته ی پیتر وست وود/ ترجمه ی شاهرخ مکوند حسینی، با همکاری فرح شیلان دری.
آموزش مؤثر/ نوشته دانیل مویس و دیوید رینولدز/ ترجمه ی دکتر محمد علی بشارت و حمید شمسی پور. 
سایت های :
http://migna.ir
http://hamshahrionline.ir
http://theschooloflife.ir
http://daneshnameh.roshd.ir

بازی های فکری و تقویت هوش و دقت کودک

یک روزنامه انگلیسی در زمینه پزشکی طی مطالعه ای به این نتیجه رسید که افرادی که فعالیتهای ذهنی انجام می دهند 63درصد کمتر از افرادی که به ندرت فعالیتهای فکری دارند درمعرض ابتلا به زوال عقل قرار دارند. طبق مطالعه ای که در دانشگاه میشیگان انجام شد، محققان دریافتند که بزرگسالانی که بازی های فکری را به صورت روزانه به مدت چند هفته انجام می دهند به طور چشمگیری هوششان بهتر از بقیه می شود.

بازی های فکری که در زیر آمده است نیز به همین منظور طراحی شده است. بازی های فکری زیر که بازی هایی جهت بالابردن قوه ادراک و هوش شخص است، توسط سینتیا گرین استاد گروه روانپزشکی انشکده پزشکی سینایی و بنیان گذار برنامه های بهبودبخشی و بالابرنده هوش افراد طراحی شده است.

انجام دادن بازی های زیر، همراه با خوردن غذاهای مناسب و ورزش کردن می تواند قدرت ذهنی و فکری شما را تا 78 درصد بالا ببرد. امتحان کنید

1- - فقط با 7 کلمهقوه تخیلتان را با این تست شفاهی امتحان کنید. یک داستان کوتاه بنویسید و فقط از 7 کلمه در آن ستفاده کنید.

2- جهت مخالفبا انجام دادن کارهای روزمره تان با دست مخالفتان(اگر راست دست هستید، از دست چپتان استفاده کنید) بین سلولهای مغز اتصال ایجاد کنید. اگر راست دست هستید، از دست چپتان برای کارهای روزمره مثل مسواک زدن، شانه کردن مو، و خوردن استفاده کنید. حتی سعی کنید با دست چپتان بنویسید. آیا استفاده از دست مخالفتان در طول روز آسان تر میشود؟

3- به خاطر سپردن تصاویر موجود در عکس*حافظه تصویری تان را تمرین کنید. عکسی را به مدت 1 دقیقه ببینید. سپس عکس را از چشمتان پنهان کنید و هرآنچه در عکس دیدید و به خاطر می آوردید را یادداشت کنید. یکبار دیگر امتحان کنید اما قبل از اینکه شروع کنید یک نفس عمیق بکشید و به عکس دقت کنید. دفعه دوم بهتر نبود؟

4-شمارش معکوس کنیددر اینجا یک تمرین فکری آورده شده است که به ذهن تان کمک می کند. این سه تمرین زیر را انجام دهید.

* از 200 شروع کنید، معکوس بشمارید، و از هر شماره 5 عدد کم کنید به عبارت دیگر با اختلاف 5 عدد شمارش معکوس کنید.

* از 150 شروع کنید، با اختلاف 7 شماره شمارش معکوس کنید. (از هر عدد، 7 شماره کم کنید و شمارش معکوس کنید)

* از 100 شروع کنید، با اختلاف 3 شماره، شمارش معکوس کنید.(از هر عدد، 7 شماره کم کنید و شمارش معکوس کنید)

5-  24خونه بازی یا دوز 24 تایی و 12 تایی از بازی های قدیمی بودند که ضمن اینکه اعتیادآور نبود، صبر ، دقت و هوش کودکان را افزایش می دادند. دور 24 تایی به علت اینکه طولانی تر و پیچیده تر است برای کودکان 7-12 سال توصیه می شود

منچ یا مار و پله/ فکر بکر و... از دیگر بازی هایی است برای این سنین مناسب است

مشارکت والدین در این بازی ها ، به عنوان داور یا همبازی در تقویت رابطه ی صمیمی والد با نوجوان بسیار موثر است.

دوز 12 تایی برای کودکان سنین 5-7 سال توصیه می شود

6- بازی جایگزین برای سنین 12- 18 سال شطرنج - منچ- فکر بکر و جدول سودوکو می باشد

7- مکعب روبیک، چیستان، بیست سوالی و حدس اسمها نیز در یاری رسانی به قوه تخیل، حافظه و هوش شما مفید است

لذت ببرید

شاد و پیروز باشید